Bij twee andere dames daarentegen kan je gerust van een kussenverslaving spreken. Op Instagram daagde Inge Brigitte - en iedereen die wou meedoen - uit om de hoogste stapel kussens te maken. Je weet maar nooit of er bij de rest van instagram- en blogminnend Vlaanderen én Nederland nog een grotere kussen-o-holic te bespeuren valt.
Ik niet, zei ik al. Ik wist bij voorbaat dat ik tegen deze twee superdames niet zou op kunnen. Hoewel.
Zij stapelden en stapelden en bleven zich een ongeluk stapelen tot ze onder het hele zootje bedolven werden en hun katten hen zelfs niet meer terugvonden! Ik beeldde me de wanhopige blikken in van Lou en Pepper - 'waar is mijn bazinnetje nou ?'
Het zou mij niet overkomen. Dat kon ik Panter en Pruts niet aandoen. (Mandarien is wat onverschilliger in die zaken.)
Nu, al hun kussens op een hoop, het is indrukwekkend ! En ze zijn stuk voor stuk pareltjes !
Ook daar kan ik niet tegenop.
Maar ik ben niet vies van een uitdaging. Ik ging een stapel maken, zeker weten ! Geen hoop !
En ik verbond er nog een tweede uitdaging aan voor mezelf : de koe bij de horens vatten en dat handjevol 'onaffe' kussens eerst afwerken ! Pas dan mocht ik naar hartenlust stapelen !
Ik toon het u even. Voor de stapel laat ik u nog even op uw honger.
Kort nadat ik deze lentekussens maakte volgden twee nieuwe exemplaren die intussen al wat afgeleefd en platgezeten zijn. Dat scheelt vast enkele centimeters straks. :-(
Ook maakte ik nog 2 bijpassende ronde kussens. En daar wrong het schoentje. Die geraakten maar niet af. De groen-gele moest gewoon nog gevuld en dichtgenaaid worden. Bij de rood-blauwe ontbrak enkel nog de knop in het midden. Aan de slag dan maar !
Bij deze kan dit karweitje dus afgevinkt worden.
Over naar mijn tweede projectje. Ik erfde van mijn schoonmama een 3-tal borduurwerkjes. Ik heb ze intussen al meer dan 2 jaar maar door uitstellitis en de eeuwige twijfel over welke stof ik voor de achterkant zou gebruiken, kwam er van kussenverwerking nog niets in huis.
Ik had nog een trigger nodig, en die had ik nu.
En kijk, ook hier kan ik fier een vinkje zetten. Done !
Tot slot projectje 3.
Lang lang geleden, maakte ik een soort quiltje met wat nieuwe lapjes, stukjes van T-shirts, polo's, bloesjes en slaapkleedjes uit mijn tienertijd. Ik borduurde de randen met wat siersteken, appliqueerde een zon, wat bloemetjes en jawel een kat (Mandarien avant-la-lettre) en in elk vakje quiltte ik een hartje. De afwerking met rode en blauwe rand was echter afschuwelijk en vreselijk scheef. Het geheel zag er wat uit als een quissen : iets tussen een quilt en een kussen. De vulling stelde trouwens niet veel voor. Ik heb het geval ontdaan van de rand en er een gewoon kussen van gemaakt. Goed opgevuld. Het levert een mooie 12,5 cm op voor de stapel. :-)
We plaatsen een 3de vinkje.
Applaus.
Ziezo, het stapelen kan beginnen.
Brigitte en Ingrid, voel de hete adem maar al in uw nek. De rolmeter werd uit de werkbak gevist, het trapladdertje uit de garage gehaald, de gerechtsdeurwaarders opgetrommeld.
2 Ikea-kussentjes, een kussentje-met-paardjes uit de babytijd van de jongens en twee kussens met vogeltjes van een kringloopgordijn.
Nog eentje, gemaakt in mijn jonge jaren : een dekentje dat je zo omvormt tot een quiltkussen. Spectaculair !
Enkele tuinkussentjes moest ik nog ontfutselen van Pruts, die gisteren al aangaf ze niet te zullen lossen.
Intussen verwittigde de veldwachter de hoofdmaarschalk.
Zoek het Dachshundkussen !
Het is nog niet gedaan !
Panter spelde hen op voorhand de les.
Ze doen dat verbazend goed.
We kloppen af op 252 cm …
en bouwen ernaast nog wat verder. 313 cm !
Jihaa, feestje bouwen.
Bedankt, Inge en Brigitte voor de uitdaging en de aanmoediging! Ik heb ervan genoten en bovenal, ik heb weer enkele afgewerkte kussens erbij !
