Pagina's

donderdag 24 juli 2014

Pocheke

Begin deze maand werd mijn vocabularium uitgebreid met enkele leuke Limburgse woordjes waaronder 'pocheke'.  Voor de niet-Limburgers, het wordt straks allemaal duidelijk.
Om onze 'blogblinddate' wat extra kleur te geven, spraken we af om voor iedereen een zelfgemaakt cadeautje mee te brengen en het mijne bleek dus een pocheke te zijn.
Nu wou ik er graag ook eentje voor mezelf in dezelfde stijl als ik voor de dames had gemaakt.
Het boekje 'Kleurrijk quilten' waarover ik het eerder al eens had, zorgde voor de inspiratie.

Ik versneed reepjes in verschillende breedtes en kleuren.

Combinatietjes samenleggen en aaneenstikken.
Vierkantje erop en uitknippen.


Naast elkaar leggen en schikken tot je een leuke combinatie hebt.


Alles aan elkaar stikken.
Voor de andere kant koos ik een poezenstofje en kaderde het nog wat in.

Dan nog wat quilten, aaneenzetten met een rits en voilà, dit is nu een 'pocheke' ;-)



Ook voor de dames kon ik mij uitleven met het zoeken naar een geschikt stofje.  Ze hebben zo elk hun favoriete beestjes. Fun !


En zo zien de binnenkantjes eruit.

Deze dagen ligt er een iets groter quiltgevaarte onder mijn machine.

En daarbovenop dan weer een ander gevaarte.

En als het de ene niet is, dan is het de andere.

Languit en ongeneerd.

Zo kan ik niet voortwerken he Pruts !

En néé, we gaan niét tornen !




dinsdag 22 juli 2014

Tuinperikelen en schommeltwijfels

Sinds enige tijd is onze tuin herschapen tot een kruising tussen een zandbak en een maanlandschap.  De bergen zijn nu helemaal weggewerkt, tot spijt van de katten, die het een heerlijke speelplek vonden.
Maar rollebollen in het zand is misschien nog net iets leuker !






De schommel zorgt dan weer voor twijfels.  Zelf wil ik er een schommelbank in laten maken.
We zijn er nog niet echt uit.


Om een of andere reden kan ik er moeilijk afscheid van nemen.  Ik vrolijk hem alvast wat op.  Panter geeft haar goedkeuring.




Nostalgie !  Zie hoeveel schommelpret de jongens hadden toen ze klein waren. De foto's zijn ingescand, vandaar de slechte kwaliteit.

En wat een uitkijkpost voor de poezen !

Intussen moeten we nog wat geduld hebben want er zijn nog wat voorbereidende werkjes nodig eer de tuin weer vorm krijgt en we terug kunnen genieten van een waardige pelouse, border en moestuintje.

Natuurlijk tiert het onkruid welig ! Ik word dan ook af en toe geplaagd door een onbedwingbare wieddrang, ook al is het beslist een overbodig werkje.  Het geeft een zekere rust en bovendien heb ik meestal gezelschap.  Een grote hulp zijn ze niet echt maar ze bedoelen het goed !







Wacht maar tot volgend jaar !  Dan kunnen ze helpen met de oogst van boontjes, courgettes, prei en wie weet wat nog allemaal van eigen kweek …






vrijdag 18 juli 2014

Erg, heel erg !



Deze moest ik wel maken !
Geronimo (enfin, zo noem ik hem - onze jongens waren gek op die boeken) !
Het patroontje komt uit het onvolprezen 'Feest in het knutselbos' van Inge Snuffel en Mamarina.
Maar veel reden tot feest was er niet …

Hij lag hier al een tijdje gedeeltelijk geknipt sinds ik dit artikel las …


en sinds er weer eentje levenloos te bewonderen was op ons terras.


Ik stak een vermanende vinger op richting Panter,


keek eens beschuldigend naar Pruts …


en Mandarien bleek ook al de onschuld zelve.  De witte van de buren misschien ?  Nee, die wil alleen maar maffen.


Maar waarom maakte ik nu gisteren in allerijl Geronimo af ?

Wel, het begon toen de échte Geronimo, 's morgens vroeg aan de achterdeur verscheen, vastberaden de keuken in te duiken op zoek naar de allerbeste Stiltonkaas die wij echter niet in huis hebben.
Ik geef toe, het is even schrikken als zo'n muis plots opdaagt. Maar ik zou moedig ingrijpen, want het Grijze, Zwarte en Rosse gevaar lagen vast op de loer en die moesten uit de buurt gehouden worden.

Daar dook inderdaad Panter op als eerste. Ze zette de aanval in.  Ik probeerde haar weg te jagen, maar Geronimo vluchtte de haag in en Panter ging hem achterna.  Hoe kon dit nog goed komen ?



Pruts had intussen ook al onraad en muizenvlees geroken en kwam nieuwsgierig poolshoogte nemen. Ik moest dit aardige muisje redden !  Tussen de hagen zat ik het schouwspel gade te slaan, misschien kwam toch alles nog goed ?  Ik moest zeker nog niet wanhopen.
Zolang het muisje stilzat, gebeurde er niets.  De katten snuffelden er hooguit eens aan en zonnebadende Mandarien bekeek de situatie vanop een afstand.  Zoveel was duidelijk : hij zou er zich in ieder geval niet mee bemoeien.  Misschien werden ze nog vriendjes ?  Al bij al een vredig tafereeltje, niet ?



Maar wat nu volgt is niet voor gevoelige zielen.
Terwijl we daar dus zo zaten, zette Geronimo het terug op een lopen. Panter en Pruts gingen er als een pijl uit een boog achteraan en jaagden het beestje weer op.  Ontzet sprong ik ook recht in een ultieme poging te verhinderen dat datgene zou gebeuren waar ik al de hele tijd voor vreesde …

Maar owee, op dat moment, tijdens die sprong waarbij ik onmogelijk mijn voet in de lucht kon blijven houden (die moet érgens neerkomen), belandde de muis er pal onder.  Met heel mijn gewicht (en nu vermoed ik dat sommigen eens grinniken, maar vanuit het standpunt van een muis is dat wel zo!) heb ik dat beestje dus gewoon vertrappeld.   En dat terwijl die drie daar op zaten te kijken !  Ik, Grote Kat, die het goede voorbeeld zou moeten geven !
Enfin, ik was er echt niet goed van.  Hoe ontzettend erg was dit !  Ik wou hem alleen maar redden !

De verontwaardiging was groot !


En daarom staakte ik dus gisteren alle andere werkzaamheden.  Ik heb Geronimo nog afgemaakt - of misschien is het gepaster om te zeggen afgewerkt - en hij krijgt nu een ereplaatsje tussen de katten.


Hij heeft meteen ook nog een muizenvriendje,  gehaakt door ons buurmeisje die trouwens de prachtigste knuffels ter wereld haakt !


Dus nee, het komt niét door de katten, dat slinkende muizenbestand !




maandag 7 juli 2014

Teatime

Of ik eens een theemuts wou maken ? vroeg het nichtje.
Maar natuurlijk, geef de maten maar eens door.

Nichtje koos een stofje of 2 en ik interpreteerde de maten.  

Na een tijdje spraken we af tijdens een voetbalmatch van een van haar zoontjes (nee, niet in Brazilië - nog niet).  Ze bracht de theepot mee om eens te passen. De twijfel sloeg toe. 't Zal toch niet te klein zijn zeker ?
Oeps !

De buik van de pot bleek heel wat boller te zijn dan ik had gedacht.    

Geen nood, stof genoeg om mijn huiswerk opnieuw te maken. De theepot verhuisde mee en ik maakte de mutsen voor alle zekerheid eerst eens in 't 'klad' uit oude lakenstof.  En de eerste theemutsen ? Die passen net op kleine meneer theepot.




Intussen bladerde ik vlug even door de krant van vandaag. 

En kijk, een artikel over chimpansees die grassprieten in hun oren stoppen.  Het zou allicht om een modeverschijnsel gaan.  Cool, toch !


En dus hebben wij een hippe kat !


Ach, het is een lang verhaal, lig er maar niet wakker van ! 
Mandarien kwam al een en ander tegen in zijn prille leventje.

Zijn staart, was zijn eerste wapenfeit.  We zullen nooit weten wat er toen gebeurde : een klem ?  een aanrijding met een fiets of bromfiets ?  Het scheelde niet veel of het was Mandarien-zonder-staart. Maandenlang hebben we hem moeten verzorgen en moest ie ferm ingetapet worden.


Uiteindelijk groeide het haar terug, behalve op een klein stukje. 

Maar de kattenmeisjes zijn er gek op.  Die vinden hem de allerstoerste van de héle wereld !




En dat hij niet de énige is met een fruitige naam, stond ook al in de krant vandaag …


De schat !


O ja, misschien nog een optie voor de theemuts als ik achter het fornuis sta ?