Het dekentje zat al in mijn hoofd, en een knuffeltje kon er ook nog bij. Voor de achterkant van de knuffel gebruikte ik knalgele badstof.
De walvis liet ik nog eens als applicatie in de boord van het dekentje terugkomen (in de fleecestof van de achterkant).
De bedoeling was om de naam met flockfolie aan te brengen. Dus ik knipte zaterdagavond (of nacht) de lettertjes nog uit zodat ik ze zondagmorgen enkel nog moest opstrijken. Maar wat was dat ? Die letters bleven helemaal niet kleven ! Ik dacht dat het misschien lag aan het restje flockfolie en zo herbegon ik met een nieuw stuk. Man man man, waarom heette die kleine nu niet gewoon Tim of zo ? Dat zijn tenminste maar 3 letters ! Op hoop van zegen dan maar, strijk strijk, maar weer hetzelfde liedje, verdorie ! Volgens mij had het te maken met de vlieseline van het gele stukje dat eerder geappliqueerd werd.
Traantje wegpinken en over naar plan B. Om nog iets met de hand te gaan borduren was er absoluut geen tijd meer, maar gelukkig kan mijn machientje ook namen borduren. Het was alsof ik in een uitzending van Masterchef zat en de juryleden genadeloos riepen van 'You have got just 2 minutes! You have to dress up the plates now … Time's up !' Of iets in die zin.
Maar goed, de naam staat erop, ook al valt ie wat kleiner uit dan met de flockletters. 
De mammie en de pappie van de kleine Anthony waren superblij met het cadeautje …
En Anthony lag er al knusjes in te slapen. Zalig manneke toch !
Assorti met zijn sokjes …
en zelfs met zijn reservetutje !
