Pochekesparade

In juli maakte ik een 'snoetjes'pocheke (naar het voorbeeld van het 'lolapocheke') voor ons buurmeisje.  Ze was het bazinneke van Snoetje die op dat moment al een gezegende leeftijd had bereikt.  Het ging niet zo best met het lieve beestje, maar ze spartelde er toch telkens weer door.

In haar jonge jaren maakte ze vaak een ommetje in onze tuin.  Daarbij leek ze zich altijd een beetje te haasten, alsof ze toch niet helemaal op haar gemak was.  Nu ja, onze tuin is niet zo vaak poezenvrij en ze had het duidelijk niet begrepen op vreemde katten.  In haar eigen biotoop verdedigde ze dan ook met veel overtuiging haar territorium.

Naarmate ze ouder werd, zagen we haar minder en minder verschijnen.  Zo nu en dan kwam ze eens wat gras knabbelen in onze voortuin.  Maar owee, als de deur openging, maakte ze zich altijd als een weerlicht uit de voeten.
Enkel bij haar thuis, in haar eigen vertrouwde omgeving bij haar lieve bazinnetje, liet ze nog wel eens een aaike op haar bol toe.  En met plezier demonstreerde ze haar kunstje.  Hi-5  ! Hopelijk lukt het om het filmpje te zien (misschien enkel op de computer), maar het is in ieder geval indrukwekkend !

Intussen is ze enkele maanden geleden toch naar de poezenhemel vertrokken.

Hopelijk biedt het pocheke wat troost en een mooie herinnering.

In diezelfde periode maakte ik ook nog een ezeltjespocheke.
Ik had nog wat stof over en wist wel iemand wie ik daar blij mee kon maken ;-)

Op een zonnige oktoberdag - ja, er is nog een en ander ongeblogd gebleven - nam ik het pocheke mee bij de 3 ezelvriendjes die ik passeer als ik naar huis fiets van 't werk.
Ze zijn altijd blij me te zien, vooral als ik wortels bij heb.
Gelukkig zijn ze ook wel te verleiden met het lange gras langs de kant …

Ze keken met veel belangstelling naar het pocheke en gaven een goedkeurende blik.

Voilà, de laatste foto's zijn iets recenter.  De kerstperiode hebben we achter de rug, de kalkoen is al lang verteerd en en de meesten hebben de kerstspulletjes al netjes opgeborgen. Wij niet, wij houden een jarenlange traditie in stand, om de kerstboom zeker niet voor de verjaardag van de echtgenoot - half januari - in de doos te stoppen.  Eén keer, lieten we hem zelfs staan tot de verjaardag van de jongste zoon - 3 maart.  Maar dat was lichtelijk overdreven.  Daar doen we niet meer aan mee.

Toch laat ik de kerstsfeer nog even op u los.  Zet gerust een jinglebellsmuziekje op, om weer in stemming te komen.

Zoek de pochekes ! Daar ging deze post trouwens over.

Eigenlijk was ik begonnen aan een miniquilt met kerstboompjes.  Maar ik zag ook wel andere mogelijkheden, terwijl ik zo bezig was.  Drie boompjes naast elkaar, vormden de grootte van een pocheke.  Ik ben onmiskenbaar een pochekesmadam.

Ze kregen intussen elk hun eigen eigenaar, die er hun leukste ienimini kerstspulletjes in kwijt kunnen.

Met z'n allen even in de kerstboom.  Daar verscheen wel meer ongewoons in dit jaar, vanwege een uitdaginkje van ons aller Brigitte op IG met de keileuke hashtag : 'mindervoordehandliggendekerstversiering'.
Euh ja, de verbeelding sloeg een beetje op hol.

Hopelijk heeft u intussen geen kerstindigestie opgelopen …

Aan jullie allen, van harte een fijn, gezellig, spetterend en creatief 2016 !!