Vrolijke vrienden uit de oude sandwichdoos

Toen ik wat in mijn fotoarchieven op de computer aan het rondneuzen was, kwam ik plots een oud fotoverhaal tegen.  Eentje van lang geleden voor het blogtijdperk toen Muisje nog leefde, onze poezenmeisjes nog in de bloemkolen woonden en Mandarien heer en meester was in zijn rijk.
Op een dag toen we Muisjes hokje verversten en van een nieuwe laag stro voorzagen, zetten we haar in een doos op de salontafel.  Ho maar …  Het vervolg ziet u straks.

Lang geleden dat ik hier nog eens was.  Een dip zeg maar, slecht slapen, vermoeidheid, veel werk weer ineens en allerlei andere omstandigheden.  Pff, ik viel gewoon 's namiddags of 's avonds in slaap boven mijn boeken.
Het bloggen kwam er niet meer van.  Intussen gaat het weer wat beter en krijg ik er stilaan weer wat zin in.  Zo komt binnenkort mijn Londenverslag van deze zomer er nog aan.  De foto's zijn eindelijk geselecteerd.  Maar eerst nog drie dagen eropuit met de eerstejaars !

Vandaag ging ik nog eens iets opzoeken op mijn blog, en toen ik er zo doorheen scrolde dacht ik : 'Komaan, vooruit met de geit, neem een nieuwe start !'

Gek, een nieuwe start uit de oude doos, letterlijk !

Allez, daar gaan we :

Na deze flashback, terug naar de orde van de dag.
Ik handwerkte tussendoor toch nog een en ander bij elkaar.  Ook daar krijg ik weer wat meer zin in.
Nog lang te gaan vooraleer dit ooit een dekentje wordt.

Mijn quiltdeken schiet gelukkig wat beter op. Van de strookjes alleen al word ik vrolijk.

Mijn helpers met hun kritische blik helpen ze schikken op de achtergrondlapjes.

Of net niet ?

Het komt wel in orde.  Ze is alleen vaak wat overenthousiast.

De laatste zonnebloemen doen nog steeds hun best en tot voor kort konden de bijtjes er niet genoeg van krijgen.
Net als hen wil ik de zon ook nog even vasthouden !