To bike or not to bike naar een grandioze picknick

Zaterdagmorgen 7u.  Mijn voor de gelegenheid gepimpte rugzak staat klaar.  Hopelijk ben ik niets vergeten : mijn picknickdeken, kussen, vlaggenlijnen, cadeautje, huisjes, armbandjes, reservekledij, toiletgerief, fototoestel, extra batterij … Check en dubbel check. Ik ben helemaal klaar voor de gezelligste picknick van 't jaar !

Misschien nog vlug een setting bedenken voor een foto van de met granny's versierde rugzak - voor op Instagram ?  Euh, als ik hem nu eens achter op mijn fiets zet ?  Net echt !  'Ideaal fietsweer' en 'goeie benen' zwier ik er nog bij.  Zo is het ook !

Hup ! Tijd om te vertrekken !

We gaan even terug in de tijd.  Ergens in maart werden door de Misterialanedames (Brigitte, Ingrid, Kris, Carla en ikzelf) wilde plannen gesmeed voor een chille picknick.  Brigitte wist een gedroomde locatie op de Zandberg in haar geboortestreek.  De bal ging aan het rollen en zaterdag was het dan zover.

Er werd dus duchtig over en weer gemaild tijdens de voorbereidingen en daarin liet ik mij terloops ontvallen dat ik met de fiets ging komen.  Dat was niet gelogen. Ah nee, ik had immers niet gezegd dat ik daar thuis al mee zou vertrekken.  Toch ?  Ik ontwaarde wat ongeloof en vooral een grote bezorgdheid bij de dames ('Vergeet uw helm niet !', 'Rij voorzichtig', …).  Ontroerend he, de schatten !

U ziet, er was al heel wat voorpret, maar ook binnenpret.

Nee nee, natuurlijk reed ik niét dat hele eind met de fiets, zo'n 80 km (had Brigitte zelfs uitgerekend). Ik trapte alleen het laatste stuk vanuit Diest waar ik een fiets huurde.  Daarvoor nam ik 3 treinen.  Da's toch ook niet niks.

Voor de gezelligheid voorzag ik dit stalen ros van een gehaakte slinger.

Natuurlijk had ik veel bekijks onderweg. Vergeef me de bewegingsonscherpte.  Hij bewoog en ik ook.

Oef, ik ben er bijna.  Zo'n verwelkoming ! Mensen naar mijn hart !

Net na mijn 2e beklimming werd ik nog ingehaald door dit olijke tweetal !  Olala, die hebben er heel veel zin in.  Zoals u ziet kan ik net als de meesten onder jullie ook 2 dingen tegelijk : fietsen en foto's nemen.  U kunt het controleren in de reflectie van de auto : ik heb mijn 2 voeten op de pedalen :-) Ook hier : bewegingsonscherpte : zij bewogen ('t is te zeggen de auto bewoog) en ik ook.

Wat een bedrijvigheid was daar al !  En er werden nog meer slingers, huisjes en armbandjes opgehangen.

De Misteria Lane huisjes mét intussen ook tuinhuisjes en bakkerij, alles van de kunstige hand van Brigitte, zijn een unieke sfeermaker ! En zie je die ieniemini picknickdekentjes van Carla ervoor liggen ? Zijn ze niet allerschattigst ?

De picknickdekens, de kussens en de cadeautjesmand werden bovengehaald … weldra komen de andere blogsters toe.

Ha kijk, daar zijn er al enkelen met een verwachtingsvolle blik en heel veel enthousiasme !

Stout o stout, had ik nog steeds de ware toedracht over de fietstocht niet verteld.  Het was nochtans oorspronkelijk niet mijn bedoeling om ermee te wachten, maar toch liet ik ze nog even in de waan.
Intussen bracht ik wel de meeste nieuwkomers op de hoogte en ze speelden het spelletje vrolijk mee.  Vooral Vee was subliem toen ze het had over de 'Vaart' langswaar ik zou gereden zijn.

Het deken-en-kussenveld breidde nog meer uit.
We bewonderden de prachtige Misteria Lane huisjes, alsook elkaars dekens, kussentjes, sjaals en tassen … en er werd vooral veel getaterd.

Ook Vee heeft binnenpretjes.

Zullen we dan maar klinken op dit toffe evenement en tegelijk de armbandjes showen ? Tchin !

Hela, wie morst er op mijn lens ?

Allerlei posities werden ingenomen om alles op de gevoelige plaat te krijgen.  

De turnjuf nam het voortouw en holde in looppas de toren op, gevolgd door een dartel veulentje.

'Kom Ingridje,  we klimmen nog wat hoger ! Sneller, sneller !' gebood de juf.
Ons Krisje stond scherp, scherper dan mijn fototoestel.

Pfff, zucht, zucht …

Bewonderende blikken.  Wat een krachttoer !

Ik liet de toren voor wat ie was. Ik had immers al 2 beklimmingen achter de rug.

Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind.  Ondanks de dreigende wolken viel er geen spatje regen. Lijkt het niet een beetje op een festival ?

Een speciale vermelding voor Jacqueline, onze bakkerin van Misteria Lane.  Zij bakte voor de gelegenheid haar heerlijkste peren-chocoladetaart en knobbelkesvlaai.  Ik weet nu eindelijk wat dat is :-)  Ze gaan erin als zoete broodjes.  Superlekker ! 

Tijd voor de pakjes.  We maakten elk een cadeautje dat verloot werd. De blikken en reacties spreken boekdelen.  Dat het leuk was leidt geen twijfel.

Ik kreeg het supermooi gehaakte zwarte tasje van Martine !  Een dikke merci he !  Ik ben er heel blij mee !

Alle geschenkjes nog eens bij elkaar op het mooie deken van Kriske, speciaal voor de gelegenheid voorzien van het Misteria Lane embleem.

De namiddag vloog echt om.  We namen nog wat foto's van ons laantje.

En toen vroeg iedereen zich af of ik wel voor donker thuis zou komen ? En of ik niet beter die fiets op de trein zou zetten …  

Maar ik ging nog niet naar huis, bijlange niet bijlange niet …

Tijd om de waarheid te vertellen !  Oh oh oh, er waren er een paar niet blij.  Hun wraak zal zoet zijn ! Sorry mannekes, het was sterker dan mezelf.  Ik ben op mijn hoede ;-)

Vrolijk fietste ik terug naar Diest waar ik nog een dagje langer verbleef samen met de buurvrouw.

Wie mij al wat beter kent, weet dat ik de zotte gewoonte heb mijn hotelkamer te versieren.  Het was nu niet anders.  

Mijn fietsslinger hing ik even over de staande lamp. Het bleek achteraf niet zo'n goed idee.

Ondertussen pimpte ik nog mijn bed (ik had genoeg mee deze keer) en genoot nog na van het fijne gezelschap en de toffe cadeautjes … Dank u wel !  Het was een fijne dag en heel erg leuk om iedereen wat beter te leren kennen!

Ikke naaiverslaafd ?

Nee toch !