Deze moest ik wel maken !
Geronimo (enfin, zo noem ik hem - onze jongens waren gek op die boeken) !
Het patroontje komt uit het onvolprezen 'Feest in het knutselbos' van
Inge Snuffel en
Mamarina.
Maar veel reden tot feest was er niet …
Hij lag hier al een tijdje gedeeltelijk geknipt sinds ik dit artikel las …
en sinds er weer eentje levenloos te bewonderen was op ons terras.
Ik stak een vermanende vinger op richting Panter,
keek eens beschuldigend naar Pruts …
en Mandarien bleek ook al de onschuld zelve. De witte van de buren misschien ? Nee, die wil alleen maar maffen.
Maar waarom maakte ik nu gisteren in allerijl Geronimo af ?
Wel, het begon toen de échte Geronimo, 's morgens vroeg aan de achterdeur verscheen, vastberaden de keuken in te duiken op zoek naar de allerbeste Stiltonkaas die wij echter niet in huis hebben.
Ik geef toe, het is even schrikken als zo'n muis plots opdaagt. Maar ik zou moedig ingrijpen, want het Grijze, Zwarte en Rosse gevaar lagen vast op de loer en die moesten uit de buurt gehouden worden.
Daar dook inderdaad Panter op als eerste. Ze zette de aanval in. Ik probeerde haar weg te jagen, maar Geronimo vluchtte de haag in en Panter ging hem achterna. Hoe kon dit nog goed komen ?
Pruts had intussen ook al onraad en muizenvlees geroken en kwam nieuwsgierig poolshoogte nemen. Ik moest dit aardige muisje redden ! Tussen de hagen zat ik het schouwspel gade te slaan, misschien kwam toch alles nog goed ? Ik moest zeker nog niet wanhopen.
Zolang het muisje stilzat, gebeurde er niets. De katten snuffelden er hooguit eens aan en zonnebadende Mandarien bekeek de situatie vanop een afstand. Zoveel was duidelijk : hij zou er zich in ieder geval niet mee bemoeien. Misschien werden ze nog vriendjes ? Al bij al een vredig tafereeltje, niet ?
Maar wat nu volgt is niet voor gevoelige zielen.
Terwijl we daar dus zo zaten, zette Geronimo het terug op een lopen. Panter en Pruts gingen er als een pijl uit een boog achteraan en jaagden het beestje weer op. Ontzet sprong ik ook recht in een ultieme poging te verhinderen dat datgene zou gebeuren waar ik al de hele tijd voor vreesde …
Maar owee, op dat moment, tijdens die sprong waarbij ik onmogelijk mijn voet in de lucht kon blijven houden (die moet érgens neerkomen), belandde de muis er pal onder. Met heel mijn gewicht (en nu vermoed ik dat sommigen eens grinniken, maar vanuit het standpunt van een muis is dat wel zo!) heb ik dat beestje dus gewoon vertrappeld. En dat terwijl die drie daar op zaten te kijken ! Ik, Grote Kat, die het goede voorbeeld zou moeten geven !
Enfin, ik was er echt niet goed van. Hoe ontzettend erg was dit ! Ik wou hem alleen maar redden !
De verontwaardiging was groot !
En daarom staakte ik dus gisteren alle andere werkzaamheden. Ik heb Geronimo nog afgemaakt - of misschien is het gepaster om te zeggen afgewerkt - en hij krijgt nu een ereplaatsje tussen de katten.
Hij heeft meteen ook nog een muizenvriendje, gehaakt door ons buurmeisje die trouwens de prachtigste knuffels ter wereld haakt !
Dus nee, het komt niét door de katten, dat slinkende muizenbestand !
